Wet van Murphy nekt ût derde

Taxandria 3 (zon)

5 - 0

GSBW 3

Competitie

Mannen, 3, 5e klasse 514

Datum

5 november 2017 11:00

Accommodatie

Onbekend

Edward A.Murphy (1918–1990):"Anything that can go wrong, will go wrong!"

Zondag 5 november stond de wedstrijd tegen Taxandria 3 op het programma. Deze angstgegner (vorig seizoen 2-1 en 1-3 verlies) kwam op het allerslechtste moment. Met 21 spelers op de lijst bleek ût derde slechts in staat om 10 eigen spelers op de been te brengen. Remco “Duracell” Spierings van JO19-2 wilde ons uit de brand helpen. Dit was eigenlijk het enige positieve van de dag.

Gedurende de week was al afgesproken dat zelfs coach van der Putten zijn kicksen weer onder zou binden. Dit om te zorgen dat we toch met 2 reserves aan konden treden. Gezien de fysieke gesteldheid van een aantal spelers absoluut geen overbodige luxe! Aangekomen bij GSBW waren er nog geen pistoletjes tonijnsalade, dus vanaf dat moment was mij duidelijk dat het zo’n dag zou worden. Jack nog hierop geattendeerd, maar hij gaf aan dat hij daar op dat moment niets meer aan kon doen. Ik neem aan dat hij volgende keer zorgt dat de broodjes netjes afgebakken klaarliggen en de salade vers gemaakt is door zijn lieftallige vrouw.

Zoals de titel al doet vermoeden ging vanaf dat moment alles mis wat mis kon gaan! Roel appte naar Benny dat hij ziek was en dus niet kon komen. Daar ook coach van der Putten te laat was, zouden we maar met 11 spelers vertrekken. Aangezien Willem ook zijn telefoon niet opnam, zijn we daar met een auto langs huis gereden, zoals je enkel in “de kelderklasse” ziet. Ronald heeft 2x aangebeld en gaf eigenlijk de moed al op. Terwijl hij terugliep gaven Roy en Benny aan dat ze toch wat zagen bewegen.

Willem stond inderdaad voor het raam te springen, toen hij terug richting deur liep, besloot Ronald om door de brievenbus te communiceren. Wat hij daar zag gun je niemand!! Op de hoogte van Willempie bleek dat hij geen onderbroek aan had. Eenmaal bekomen van de schrik begreep hij dat Willem zich aan zou kleden en rechtstreeks zou gaan. Dat zijn vrouw met de kindjes bij Pelikaan was en zijn auto nog elders geparkeerd stond had hij op dat moment waarschijnlijk niet door. Zijn moeder werd gebeld en die heeft hem keurig in Oisterwijk afgezet.

In de kleedkamer werd de opstelling door het zelfsturende team zelf gemaakt. Daarna met zijn allen het hoofdveld op. Tot onze schrik was de ellende nog niet voorbij. Was het Zwarte Piet die zich vergist had, of had Klaas Vaak nog wat zand over? Het is ons tot op heden een raadsel, maar het gras was bedekt onder een dikke laag zand. Van een echte warming up was bij de meeste spelers van ût derde niet echt sprake. Al met al niet de juiste ingrediënten om een wedstrijd goed te starten.

En zo bleek! Wat een drama! Ik durf zonder twijfel te stellen dat dit de slechtste wedstrijd is die het derde, in inmiddels anderhalf jaar in deze samenstelling, heeft gespeeld. Niets lukte, we waren te slap in duels, de simpelste ballen werden verspeeld. Het is dat Benny wederom een prima pot stond te keepen en dat onze aanwinst Remco een berepot speelde (zijn tegenstander vroeg zich tijdens de tweede helft af hoe het toch kon dat hij steeds overal opdook, klasse Remco!) en ook Roy D nog enigszins zijn niveau haalde op het middenveld.

Uiteindelijk werd de ban toch gebroken door Taxandria en na de 1-0 was er bijna geen houden meer aan. Opvallend was dat Rik de eerste helft eigenlijk verrassend weinig last had van zijn Taxandria-vrees. Ook Robbie had op zich een gunstige dag, want de snelle linksbuiten was vervangen door een wat tragere speler die tijdens de wedstrijd nog vele kansen zou laten liggen.

Het leek al snel 2-0 te worden, maar het scherpe oog van Koen had buitenspel geconstateerd op het moment dat de bal met het hoofd werd verlengd. De scheidsrechter dacht vanaf de middellijn te kunnen zien dat het geen buitenspel was. Na flink aandringen besloot de scheids het doelpunt toch af te keuren. Dit ondanks dat Benny nog duidelijk aan de scheids liet merken dat hij het gevoel had dat we gefopt werden.

Tijdens de rust, waarin duidelijk werd dat het hoogste tijd wordt voor de 3 Oisterwijkse clubs om te fuseren (we kregen slechts 6 kopjes thee), kon Willem zich eindelijk fatsoenlijk aankleden en plaatsnemen op de bank. Uiteindelijk zou hij pas van deze bank afkomen nadat Benny Johnny had geraakt op een plaats waar je dat niet zo graag hebt, in zijn Willempie zeg maar…

Over Willem(pie) gesproken, tijdens zijn rentree stond al het publiek op de banken, onder luid geklap en gejoel werd hij ontvangen. Fran Sol zou jaloers zijn op zo’n onthaal! Eenmaal binnen het veld was zijn eerste actie aan Ronald duidelijk maken dat de aanvoerdersband om Willems arm hoort. Ronald begreep dit uiteraard en snelde naar Willem om hem de band om te doen die hij verdiende. De tegenstanders zullen gedacht hebben, onder luid geklap binnenkomen, aanvoerdersband opeisen, wat komt daar het veld op. Nou, indien ze onder de indruk waren, was dit na 2x de bal aangeraakt te hebben wel over (lees: 2x aftrappen).

Begin tweede helft was Rik weer wat ongelukkig in zijn acties, aan zijn gezicht zag je dat hij terugdacht aan vorig seizoen. Gelukkig was het dit keer slechts een korte periode en geen hele wedstrijd, wisselen was dit keer dus ook niet nodig.

Illustratief voor de wedstrijd was een moment in de tweede helft waarin de spits van Taxandria alleen voor Benny kwam te staan. Al schijnbeweging makend, probeerde hij Benny een hoek te laten kiezen. Het rollertje dat hij uiteindelijk produceerde kon Benny stoppen. Ook de rebound was zijn prooi. Daarna kon hij zelfs de derde poging verwerken. Dit alles gebeurde binnen 10 seconden. Eigenlijk hoef ik dit niet op te schrijven, want tijdens de derde helft heeft hij dit zo vaak verteld dat heel Gôôl dit al weet.

Taxandria heeft de kans laten liggen om de wedstrijd met dubbele cijfers te beslissen, door ballen voor het doel niet aan een medespeler te geven of zelfs om vanaf 50cm voor de doellijn nog huizenhoog over te schieten. Het meegereisde publiek zag het met lede ogen aan, de meesten hebben het einde van de wedstrijd ook niet gehaald, kwalijk kunnen we ze dat niet nemen! Velen zullen het grootste dieptepunt voor Robbie gemist hebben die langs de zijlijn van zijn tegenstander nog een onvervalste panna kreeg.

Later in de kantine zou bondscoach Vermeer aangeven dat hij onderweg 2x zo hard in huilen is uitgebarst vanwege het belabberde spel van vandaag, dat hij er gewoon voor moest stoppen. Mark en Willem hadden wat minder moeite met het verlies en sliepen er geen minut minder om.

De equipe van van der Putten, Elands en bondscoach Vermeer zal in de komende week de rug moeten rechten om tegen Oirschot Vooruit beter voor de dag te komen. Hopelijk zijn ze in onze kantine op dat moment ook wat beter voorbereid (Jack!!). Maar belangrijkste, met de instelling die vandaag op de mat werd gelegd is de lol er gauw vanaf!